ΑΓΑΠΗΜΕΝΕ ΜΟΥ ΠΑΤΕΡΑ...

 ενα γραμμα....

Αγαπημένε μου πατέρα, 

Δεν ξέρω πώς να στο πω. Σίγουρα πιστεύεις ότι το κάνεις για το καλό μου, αλλά δεν μπορώ να μην αισθάνομαι άσχημα, να μην αισθάνομαι παράξενα……………

Μου έκανες δώρο μια μπάλα, ενώ καλά καλά δεν είχα αρχίσει να περπατάω. Ακόμα δεν είχα ξεκινήσει το σχολείο και με έγραψες στην ομάδα. Μου αρέσει να προπονούμαι μέσα στην εβδομάδα, να κάνω πλάκες με τους φίλους μου και να παίζω τις Κυριακές, όπως κάνουν οι μεγάλοι ποδοσφαιριστές.

Αλλά όταν έρχεται στο γήπεδο δεν ξέρω………………… δεν είναι όπως πρώτα. Πλέον δε με χειροκροτείς όταν τελειώνει ο αγώνας, ούτε μου παίρνεις  ένα χυμό και ένα σάντουιτς. 

Πηγαίνεις στην κερκίδα και σκέφτεσαι ότι όλοι είναι εχθροί, βρίζεις τους διαιτητές, τους προπονητές, τους ποδοσφαιριστές, τους γονείς…………………….

Γιατί άλλαξες;

Νομίζω υποφέρεις και δεν καταλαβαίνω το λόγο.

Μου επαναλαμβάνεις ότι είμαι ο καλύτερος, ότι όλοι οι υπόλοιπο δεν αξίζουν, τίποτα μπροστά μου και όποιος  έχει αντίθετη  γνώμη κάνει λάθος και ότι το πιο σημαντικό πράγμα είναι η νίκη.

Αυτός ο προπονητής που λες ότι είναι ανίκανος, είναι φίλος μου, είναι αυτός που μου μαθαίνει να διασκεδάζω παίζοντας.

Το παιδί που μπήκε την περασμένη εβδομάδα στη θέση μου, θυμάσαι; Ναι, αυτός  που κριτίκαρες όλο το παιχνίδι, γιατί όπως λες, δεν κάνει ούτε για να μου κουβαλάει τη  τσάντα. 

Αυτό το παιδί είναι στη τάξη μου. Όταν τον είδα τη Δευτέρα ντράπηκα. Δεν θέλω να σε απογοητεύσω. Κάποιες φορές πιστεύω ότι δεν την ποιότητα που χρειάζεται για να γίνω επαγγελματίας και να κερδίσω εκατομμύρια όπως ονειρεύεσαι…..

Με καταπιέζεις………………… 

Έχω σκεφτεί ακόμα και να τα παρατήσω. Αλλά μου αρέσει τόσο το ποδόσφαιρο…………..

Μπαμπά σε παρακαλώ, μη με αναγκάσεις να σου πω ότι δεν θέλω να έρχεσαι να με βλέπεις να παίζω ποδόσφαιρο.>>

Ο Paco Merino  είναι δημοσιογράφος και διευθυντής αθλητικού τμήματος
στην εφημερίδα DIADE CORDOBA. Η επιστολή του αυτή, είχε μεγάλη απήχηση στην Ισπανία και το γράμμα τοιχοκολλήθηκε έξω από πολλά αθλητικά κέντρα και γυμναστήρια.

μας το εστειλε η Λενα Ευαγγελιδη
το ειδε τοιχοκολημενο εξω
απο το κλειστο γυμναστηριο μπασκετ

Ευ αγωνίζεσθε

ολοι οι γονεις θελουμε για τα παιδια μας να νικουν να ειναι οι καλυτεροι και να εχουν παντα επιτυχιες

πιστευω οτι σε αυτες τις ηλικιες  ειναι πολυ σημαντικο το αθλητικο πευμα,η εκπαιδευση των παιδιων απο τις ακαδημιες στο αθλημα του ποδοσφαιρου,και πρωταθλητισμος ναι αλλα πιστευω οτι κατι πρεπει να αρχισει να αλλαζει στα ελληνικα γηπεδα και ο ποδοσφαιριστης να αποκτηση την αιγλη των ξενων ομαδων.

τι πιο ωραιο να βλεπεις ποδοσφαιρο απο παιδια ηλικιας 8-14 και στο τελος να δινουν τα χερια και ο ηττημενος να δινει συνχαρητηρια στο νικητη για μενα αυτο το ποδοσφαιρο μου αρεσει ,να ειναι μια γιορτη,μια διασκεδαση,αθληση για το σωμα και το νου..

οσο για τους γονεις νομιζω οτι το μεγαλυτερο προβλημα ειναι εκει οπως το παραπανω γραμμα του αθλητη προς τον πατερα του τα λεει ολα..